Η Εύα Μιχελαράκη υποστήριξε τη Διδακτορική της Διατριβή για την βελτίωση της ζώνης ανοχής ασφάλειας του οδηγού, Οκτώβριος 2024

/in /by

H Εύα Μιχελαράκη υποστήριξε τη Διδακτορική της Διατριβή με τίτλο «Βελτίωση της ζώνης ανοχής ασφάλειας του οδηγού μέσω ολιστικής ανάλυσης παραγόντων κινδύνου της οδού, του οχήματος και της συμπεριφοράς οδηγού» την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2024 στο Αμφιθέατρο Σιδηροδρομικής του Τομέα Μεταφορών και Συγκοινωνιακής Υποδομής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ, αλλά και διαδικτυακά μέσω τηλεδιάσκεψης στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://centralntua.webex.com/meet/geyannis

Το διδακτορικό εκπονήθηκε στον Τομέα Μεταφορών και Συγκοινωνιακής Υποδομής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, υπό την επίβλεψη του Καθηγητή Γ. Γιαννή.

Στόχος της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής ήταν η βελτίωση της Ζώνης Ανοχής Ασφάλειας (STZ) του οδηγού μέσω μιας ολιστικής ανάλυσης των παραγόντων κινδύνου της οδού, του οχήματος και της συμπεριφοράς. Πιο συγκεκριμένα, εξετάστηκε η επιρροή της πολυπλοκότητας του έργου της οδήγησης και της ικανότητας αντιμετώπισης στον κίνδυνο ατυχήματος. Για τον σκοπό αυτό, αξιοποιήθηκαν δεδομένα από 190 οδηγούς που συμμετείχαν σε ένα μεγάλο πείραμα σε πραγματικές συνθήκες οδήγησης καθώς και σε προσομοιωτή. Αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε μια καινοτόμος μεθοδολογία, η οποία αποτελούνταν από αναλύσεις στατιστικής (Γενικευμένα Γραμμικά Μοντέλα, Μοντέλα Δομικών Εξισώσεων) και τεχνικές μηχανικής μάθησης (Δέντρα Αποφάσεων, K-Κοντινότεροι Γείτονες, Νευρωνικά Δίκτυα, Τυχαία Δάση). Τα Μοντέλα Δομικών Εξισώσεων έδειξαν ότι η πολυπλοκότητα του έργου της οδήγησης συσχετίζεται θετικά με τον κίνδυνο, υποδεικνύοντας ότι η οδήγηση κατά τη διάρκεια της νύχτας ή υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες μπορεί να επιδεινώσει τις προκλήσεις που θέτουν οι πολύπλοκες εργασίες. Αντίθετα, η ικανότητα αντιμετώπισης συσχετίστηκε αρνητικά με τον κίνδυνο, υποδεικνύοντας ότι οι οδηγοί με υψηλότερη ικανότητα αντιμετώπισης είναι καλύτερα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα μοντέλα RF υπερείχαν των μοντέλων DT και kNN, καθιστώντας τα πιο αποτελεσματικά για την πρόβλεψη της ταχύτητας και της απόστασης από το προπορευόμενο όχημα, με συνολική ακρίβεια έως και 90%. Τέλος, αποκαλύφθηκε ότι τόσο οι παρεμβάσεις σε πραγματικό χρόνο όσο και μετά το ταξίδι είχαν θετική επίδραση στην οδηγική συμπεριφορά, καθώς οι συμμετέχοντες κατάφεραν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους.

Πρόσκληση 

Περίληψη